ROZDZIAŁ 33

Brak weny spowodował, iż musiałam jej szukać w piosenkach.

Czekam na książki, mam nadzieję, że niedługo przyjdą.

Niezgodna/Zbuntowana/Wierna przybywajcie! :)

Dziewczyna zszokowana siedziała na zielonej trawie w promieniach słońca. Obok niej siedział zamyślony blondyn. Spoglądał na nią dość niepewnym wzrokiem.

- Naprawdę się przyjaźnili? - Zapytała się w dalszym ciągu zszokowana.

- Tak. - powiedział ostrożnie - byli, jakby tu powiedzieć... wspólnikami.

- Wspólnikami? Czego?

Chłopak spuścił wzrok. Spoglądał teraz w stronę zielonych drzew. Wspomnienia bolą. Czemu musi jeszcze raz to odtwarzać? 

- Kim... - powiedział spoglądając na nią po kilku dobrych chwilach.

-  Nie, Drake powiedz mi. Proszę. - nic nie odpowiedział. Jak jej miał to powiedzieć? - Proszę cię. Powiedz mi, muszę wiedzieć co się dzieje.

- Dobrze, ale powiem ci tylko to co dotyczy mnie i mojego brata. Resztę musi ci wyjaśnić, któryś z Brewerów. Nie są to moje sprawy, więc się do nich nie wtrącam.

Spojrzała na niego, a promienie słońca odbiły się w jej oczach. Wiedział, że mógł jej to powiedzieć. Byli przyjaciółmi. Może coś więcej? Nie wiedział tak samo jak ona co czuł. 

- Mój brat - powiedział te dwa słowa z wielkim trudem i wysiłkiem - jest w więzieniu. - dziewczyna pokiwała powoli głową, tak Jack w szatni o tym wspominał. - Wpadł za posiadanie narkotyków. Dostał wyrok na trzy lata. - dziewczyna słuchała go uważnie ze zdziwieniem i zszokowaniem wymalowanym na jej twarzy - Siedzi już połowę, zostało drugie tyle. 

- Ale skąd wie o tym Jack? - zapytała się po chwili.

- Jack? Och on zna tą historię doskonale - prychnął chłopak - W końcu jego ojciec wpakował w to wszystko Michaela. 

- Michael?

- Mój brat. - wyjaśnił szybko chłopak

- Jak to wpakował?

- Normalnie. On go w to wszystko wciągnął. Narkotyki, bójki, problemy z prawem. Wszystko to jego zasługa.

Dziewczyna słuchała tego wszystkiego z nie dowierzaniem. Ten Brewer? Co prawda go nie znała, słyszała od braci, że jest strasznie wymagający ale to? To przechodziło wszelkie granice. Dlaczego wciągnął w to brata Drake?

- Ale czemu? Dlaczego?

- Nie wiem. Nie mam pojęcia. Może mu się nudziło, albo brakowało towarzystwa? Tego nie wiem, ale wiem, że przez to wszystko Michael gnije w więzieniu, a on baluje w dalszym ciągu. Wolny. - powiedział przez zęby.

* * *

Dziewczyna siedziała samotnie w swoim pokoju. Zastanawiała się nad tym wszystkim. Brat Drake jest w więzieniu, przez ojca bliźniaków. Jak to możliwe, że nigdy nie o tym nie słyszała? Przecież Jack był, nawet choć nie chce się do tego przyznać sama przed sobą, ale jest ważny. Ciągle gdzieś tkwi w niej potrzeba jego pocałunków, bliskości. 

Usłyszała dzwonek do drzwi. Machinalnie spojrzała na zegarek. Dwudziesta piętnaście. kto tak późno przychodzi w odwiedziny. Zmarszczyła brwi i wsłuchała się w dźwięki dobiegające z dołu. 

- Jest Kim? 

- Tak, na górze.

- Dziękuję.

Ten ktoś właśnie wchodził do niej po schodach. Słyszała szuranie butów. Po chwili drzwi się otworzyły i wstała w nich Grace.

- Grace! - spojrzała na nią uśmiechnięta.

- Cześć. - powiedziała smętnie.

- Co się dzieje? - podbiegła szybko do przyjaciółki i przytuliła się mocno.

- Pokłóciłam się z Jerrym. - powiedziała cichutko przytulona do blondynki.

- Czemu? - zdziwiona dziewczyna spojrzała na nią odsuwając się lekko, żeby się lepiej jej przyjrzeć.

Grace westchnęła i usiadła na łóżku. Kim postąpiła podobnie.

- Co się stało?

- On jest nieznośny! - poskarżyła się dziewczyna.

- Dlaczego? - zapytała się z delikatnym uśmiechem rozświetlającym jej zmartwioną twarz.

- On...ugh... jest nie do wytrzymania! Myśli, że pozjadał wszystkie rozumy! Wiesz co mi powiedział?! Żebym nie wtrącała się w nie swoje sprawy, ale sprawy moich przyjaciół są w pewnym stopniu i moje!

- Ale o czym ty... Grace! Co ty chciałaś zrobić?

Brunetka spojrzała na nią niewinnie.

- Pomóc...

- Grace... - jęknęła dziewczyna.

- Ale wy jesteście dla siebie stworzeni! Musicie sobie to wszystko wytłumaczyć! 

- Grace ja naprawdę nie wiem, czy powinnam do tego wracać. Jest to w pewnym sensie rozdział zamknięty.

- Ale Kim! Musicie do siebie wrócić.

- Nie wiem. Nic nie wiem. Na teraźniejszy moment to powinnaś pogodzić się z Jerrym!

Brunetka kolejny raz westchnęła ciężko. Przez moment panowała cisza, która została przerwana przez dzwoniący telefon. Grace spojrzała na ekran zaskoczona i lekko przerażona.

- Co teraz?! - krzyknęła.

- Kto dzwoni? - zapytała się blondynka niespokojnie.

- Jerry, ale nie wiem czy ode...

- Odbierz szybko! - teraz to Kim krzyknęła głośno.

Brunetka niepewnie z wahaniem wcisnęła zieloną słuchawkę.

* * *

- JAK TO WRACASZ?! - krzyczała na cały dom kobieta.

- Po prostu - wracam. - rzekł ktoś spokojnym opanowanym głosem po drugiej stronie słuchawki.

- Dopiero teraz? Gdzie byłeś przez wszystkie te lata?! 

- Zarabiałem.

- Zarabiałeś? Pracowałeś? - kobieta zaczęła się śmiać gorzko - Kogo chcesz oszukać? Po co wracasz?

- A co? Nie cieszysz się? - warknął rozmówca wytrącony delikatnie z równowagi.

- Kiedyś może i tak, ale już nie.

- Świetnie. Pozdrów chłopców. - powiedział ktoś gorzko i się rozłączył.

Wraca. On wraca. Teraz kiedy jej życie powoli się układało. Znów chce wszystko zburzyć!